✈★در امتدادكــ مهتاب ـوچه🧡☀️👤انتظار

نگاهت ميكردم ؛واميدوار بودم كه امروز صبح كه از خواب بيدار شدي ،با من حرف بزني ،حتي براي چندكلمه،نظرم را بپرسي يا براي اتفاقي خوبي كه ديروز در زندگي ات افتاد،از من تشكر كني .اما متوجه شدم كه خيلي مشغولي ،مشغول انتخاب لباسي كه مي خواستي بپوشي وقتي داشتي اين طرف وآن طرف مي دويدي

تا حاضر شوي فكر ميكردم چند دقيقه اي وقت داري كه بايستي وبه من بگويي سلام؛اما تو خيلي مشغول بودي. يكبار مجبور شدي منتظر بشوي وبراي مدت يك ربع كاري نداشتي جز آنكه روي صندلي بنشيني.بعد ديدمت كه از جا پريدي خيال كردم مي خواهي با من صحبت كني؛ اما به طرف تلفن دويدي ودر عوض به دوستت تلفن كردي تا از آخرين شايعات با خبر شوي تمام روز با صبوري منتظر بودم.با آن همه كارهاي مختلف گمان مي كنم  كه اصلا وقت نداشتي تا با من حرف بزني.متوجه شدم قبل از نهار هي دور وبرت را نگاه مي كني،شايد چون خجالت

مي كشيدي كه با من حرف بزني،سرت رابه سوي من خم نكردي.تو به خانه رفتي

وبه نظر مي رسيد كه هنوز خيلي كارها براي انجام دادن داري.بعد از انجام دادن

چند كار ،تلويزيون را روشن كردي.نمي دانم تلويزيون را دوست د اري يا نه؟

در آن چيزهاي زيادي نشان مي دهند وتو هرروز مدت زيادي از عمرت را جلوي آن مي گذراني؛در حالي كه درباره هيچ چيز فكر نمي كني وفقط از برنامه هايش لذت مي بري....باز هم صبورانه انتظارت را كشيدم وتو در حالي كه تلويزيون را نگاه ميكردي،شام خوردي؛وباز با هم با من صحبت نكردي،موقع خواب......،

فكر مي كنم خيلي خسته بودي.بعد از آنكه به اعضاي خانواده ات شب به خير گفتي به رختخواب رفتي وفوراً به خواب رفتي،اشكالي ندارد،احتمالاً متوجه نشدي كه من مثل هميشه در كنارت وبراي كمك به تو آماده ام.من صبورم،بيش از آنچه تو فكرش را مي كني.حتي دلم مي خواهد يادت بدهم كه تو چطور باديگران صبور باشي.من آن قدر دوستت دارم كه هرروز منتظرت هستم.منتظر يك سرتكان دادن ،دعا،فكر،يا گوشه اي از قلبت كه متشكر باشد.خيلي سخت است كه يك مكالمه يك طرفه داشته باشي.خوب،من باز هم منتظرت هستم ؛سراسر پراز عشق تو

به اميد انكه شايد امروز كمي هم به من وقت بدهي.

آغاز راه دشوار است ،عقاب در آغاز پرواز گاه پر مي زد،اما در اوج از

بال زدن بي نياز است.

                   ************************

هلن اسكاك: اميدوار باشيد،معجزه يك امر طبيعي است ،اگر رخ ندهد

در آن صورت چيز عجيبي رخ داده است.

                 *************************

كمي از ابرها ياد بگيريم تا به هم برخورد مي كنند ودعوا مي كنند

فوراً پشيمون شده وگريه سر مي دهند .

                *************************

آن چشمان مشتاقي كه براي انساني اشك مي ريزد زندگي به

رنج كشيدنش مي ارزد.

              *************************

در فلسفه وفا چنين آمده است:دل وقف شكستن است  بيهوده

مرنج.

            *************************

رسم دنيا فراموشي است اما تو فراموش نكن ، كسي را كه در

لابه لاي گذر زمان به ياد توست.

ديروز صبح با خدا در راه رفتن به مدرسه بوديم.من وخدا كنار هم

قدم هامونو يكسان بر مي داشتيم.داشتم علوم مي خواندم.گفتم خدا،

يعني ميشه معلم امروز از من نپرسه؟خدا لبخند زد وگفت:چرا مگه

درستو نخوندي؟گفتم نه ديشب وقت نداشتم آخه آنقدر كه كار داشتم و.....

خدا لبخند زد.ديدم آه من دارم به خدا هم دروغ مي گم.گفتم:نه آخه

مي دونين من از دوستم پرسيدم بهم نگفت.كلا همش عمدا به آدم

نميگه فردا پرسش داريم تا فقط نمره خودش خوب بشه.خيلي بچه لوس.....

خدا بازم لبخند زد.ديدم آه دارم پيش خدا هم غيبت مي كنم!!!

خدا با لبخند تمام اشتباهاتمو به من فهموند ومن هم متوجه شدم.پس

چرا ما با لبخند اشتباهات ديگران رو بهشون نفهمونيم.

چرا دنبال اين مي گرديم كه با دعوا يا داد زدن يا قهر و.....

به ديگران بگيم كه دارن اشتباه مي كنن.اتفاقا اينجوري اون آدم

هم راحت تره وهم خجالت نمي كشه.....،درسته،نه؟

چطور،بهتر زندگي كنم؟ با كمي مكث جواب داد:

گذشته ات را بدون هيچ تاسفي بپذير،با اعتماد،زمان حالت را بگذران،

وبدون ترس براي آينده آماد شو. ايمان را نگهداروترس را به گوشه اي

انداز.شك هايت را باور نكن،وهيچ گاه به باورهايت شك نكن.

زندگي شگفت انگيز است،در صورتي كه بداني چطور زندگي كني.

پرسيدم:آخر......،

واو بدون اين كه متوجه سوالم شود ،ادامه داد: مهم اين نيست كه قشنگ باشي

قشنگ اين است كه مهم باشي!حتي براي يك نفر.

كوچك باش وعاشق.....كه عشق ،خود مي داند آيين بزرگ كردنت را..

بگذار عشق خاصيت تو باشد،نه رابطه خاص تو با كسي.

موفقيت پيش رفتن است نه به نقطه ي پايان رسيدن....

داشتم به سخنانش فكر مي كردم كه نفسي تازه كرد وادامه داد:

هر روز صبح در آفريقا،آهويي از خواب بيدار ميشود وبراي زندگي كردن

وامرار معاش در صحرا مي چرد،آهو مي داند كه بايد از شير سريعتر بدود

در غير اين صورت طعمه شير خواهد شد.

شير نيز براي زندگي وامرارمعاش در صحرا ميگردد،كه ميداند بايد ازآهو

سريعتر بدود،تا گرسنه نماند.

مهم اين نيست كه تو شير باشي يا آهو.....

مهم اين است كه با طلوع آفتاب از خواب برخيزي وبراي زندگيت با تمام توان

وبا تمام وجود شروع به دويدن كني......

به خوبي به پرسشم را پاسخ گفته بود ولي مي خواستم باز هم ادامه دهد وبازهم به...،كه چين از چروك پيشانيش باز كرد ونگاهي به من اضافه كرد:

زلال باش....،زلال باش....،فرقي نميكند كه گودال كوچك آبي باشي،يا درياي بيكران،زلال كه باشي آسمان در توست.

پرنده بر شانه هاي انسان نشست.انسان با تعجب رو به پرنده كرد و گفت:اما من درخت نيستم.تو نمي تواني روي شانه هاي من آشيانه بسازي.پرنده گفت: من فرق درخت ها و آدم ها را خوب مي دانم،اما گاهي پرنده ها وانسان ها را اشتباه مي گيرم.انسان خنديد وبه نظرش اين بزرگترين اشتباه ممكن بود.پرنده گفت:چرا پر زدن را كنار گذاشتي؟انسان منظور پرنده را نفهميد ،اما باز خنديد.پرنده گفت:نمي داني توي آسمان چقدر جاي تو خالي است.انسان ديگر نخنديد؛انگار ته خاطراتش چيزي را به ياد آورد.چيزي كه نمي دانست چيست؟.شايد يك آبي دور ،يك اوج دوست داشتني!؟..پرنده گفت:غير از تو پرنده هاي ديگر را هم مي شناسم كه پر زدن يادشان رفته است.درست است كه پرواز براي پرنده ضرورت است،اما اگر تمرين نكند فراموشش مي شود.پرنده اين را گفت و پر زد:انسان رد پرنده را دنبال كرد.تا اينكه چشمش به يك آبي بزرگ افتاد و به ياد آورد.روزي نام اين آبي بزرگ بالاي سرش آسمان بود وچيزي شبيه دلتنگي توي دلش موج زد.آن وقت خدا بر شانه هاي كوچك انسان دست گذاشت وگفت:يادت مي آيدتو را با دو بال و دوپا آفريده بودم.زمين وآسمان هر دو براي تو بود.اما تو آسمان را نديدي.راستي عزيزم بالهايت را كجا گذاشتي؟انسان دست بر شانه هايش گذاشت و جاي خالي چيزي را حس كرد،آنگاه سر در آغوش خدا گذاشت و گريست!!!!اي خدا مي شود باز هم به ما بال هايمان را بدهي....

كلمات خود را برگزين تا جايگاه تو بالا رود؛زيرا كلمه ي نيكو

،بهترين وسيله براي نوازش قلب ها است.

سلام دادن را توآغاز كن زيرا سلام موجب اطمينان طرف مقابل مي شود.

تبسم كن،زيرا تبسم طرف مقابل را سحر مي كند وقلبش را مي نوازد.

بر طرف مقابل خود اهميت بده واز او تقدير كن وبا مردم آنگونه برخورد

كن كه دوست داري با تو برخورد كنند.

در شادي هاي مردم شريك شو.

در جستجوي شگفتي ها باش ودر پي آنها باش كه باعث كسب دوستي و

جذب قلوب مي شود.

دوست داشتن را به طرف مقابل اظهار كن،زيرا كلمات دوست داشتني

به قلب ها نفوذ مي كند.

خوشبين باش وبشارت را در دور وبر خود پخش كن.

اگر ديگران كار خوبي انجام دادند از آنها تعريف كن زيرا ستايش در نفس

اثر مي گذارد اما در تعريف زياده روي نكن.

با مردم متواضع باش؛زيرا انسان ها از كسي كه احساس برتري مي كند

متنفر هستند.

در پي صيد عيوب ديگران مباش بلكه به اصلاح عيوب خود بپرداز.

هنر سكوت را بياموز زيرا مردم كسي را كه به آنها گوش مي دهد

دوست دارند.

دايره دانش خود را وسيع گردان ودرهر روز دوست تازه اي به دست آور.

تلاش كن كه تخصص وتوجهات خود را متنوع تر سازي،اين كار موجب آن

مي شود كه هم دايره علم تو افزايش يابد و هم تعداد دوستانت.

يه روز تصميم گرفتم به خاطر مشكلم خودم را از بالاي ساختمان پرت كنم پايين،

طبق دهم زوجي را ديدم كه  با هم زد وخورد مي كردند.

طبقه نهم جواني را ديدم كه مثل هميشه تنها بود و گريه مي كرد.

طبقه هشتم مردي را ديدم كه نامزدش به او خيانت كرده بود.

طبقه هفتم دختري را ديدم كه قرص هاي ضد افسردگي روزانه اش را مي خورد.

طبقه ششم شخص بيكار را ديدم كه هفت تا روزنامه خريده بود

و نااميدانه دنبال كار مي گشت.

طبقه پنجم مردي را ديدم كه در غم از دست دادن همسرش مي گريست.

طبقه چهارم بيماري را ديدم كه از درد به خود مي پيچيد.

طبقه سوم پير مردي را ديدم  كه اميدوارانه منتظر بود تا كسي زنگ خونه اش

را بزنه و به ديدنش بياد.

طبقه دوم زني همچنان غصه شوهر گمشده اش كه از يكسال ونيم

پيش ناپديد شده بود مي خورد.

قبل از اين كه خودم را از ساختمان پرتاب كنم فكر ميكردم من بدشانس ترين

فرد دنيا هستم.الان مي دونم كه هر كسي مشكلات و نگراني هاي خودش را دارد

بعد از اين كه تمام اينها را ديدم به اين موضوع فكر كردم كه من اونقدرها هم

بدبخت نبودم همه اون آدم هايي كه ديديم الان دارند به من نگاه مي كنند

وحتما پيش خودشون فكر مي كنند اونقدرها هم بدبخت نيستند.

اگر انسان عاشق نباشد،نمي تواند زندگي كند.

عشق به خورشيد به خاطر روشنايي اش.

عشق به خود ،به دليل داشتن روح بزرگ.

عشق به مادر وپدر كه خدايان دومش هستند.

عشق به لباسي كه مي پوشدبراي اين كه او را از شرم باز دارد.

عشق به آسمان زيرا به او اجازه مي دهد كه در زيرش زندگي كند.

عشق به برگ هاي خشك ،به دليل بزرگيشان،زيرا

براي نوازش گوش تو حاضر به شكستن مي شوند.

عشق به مهتاب،زيرا به تو اميد ميدهد كه روشنايي پس از آن مي آيد.

وشايد عشق به همنوع......

وعشق به خداوند،زيرا به تو اجازه مي دهد كه صبح از خواب

برخيزي و دوباره مي تواني خورشيد را ببيني.....

وهمين كه مي توانيم عشق بورزيم ،خود دليل قاطعي است،

كه خداوند وجود دارد.

پس خداوند هست ...ما هستيم....عشق هست

كسي كه پر از عشق است،پر از خود خداست.

خدا همين جا در خانه است؛

اين ما هستيم كه براي قدم زدن بيرون رفته ايم

همه چشم به راه آمدن شما هستند.كوچه ها چراغان،گلدان هاپراز گل نرگس

پنجره ودرهاي خانه باز،فضا پر از بوي عطر ياس،جام ها پر ازآب كوثر،

ظرف ها پر از سيب قرمز،دل ها لبريز از عطش انتظار،آدم وحوا،نوح وابراهيم

حضرت عيسي،فرشتگان وملائك،مريم وآسيه،انبيا واوليا،انس وجن،عرشيان وفرشيان،ارواح شهداوصلحا،مكه ومدينه،منا ومروه،نجف وبقيع،كربلا وكاظمين،مشهد وسامرا،كوچه هاي مدينه،چاه هاي كوفه،تابوت تيرباران،

زمين كربلا،ظهر عاشورا،گودال قتلگاه،گهواره6ماهه،دروازه ساعات،خرابه شام،

زمين وآسمان،ستاره ها وسياره ها،شمال وجنوب،شرق وغرب،آفاق وانفس

پرندگان آسمان ها،ماهيان درياها،دعاي ندبه وتوسل،آل ياسين ودعاي فرج،زيارت ناحيه مقدسه،«اللهم عجل لوليك الفرج»ها،شاعران در انتظار سرودن شعر آمدنت

نويسندگان در حال نوشتن متن خوشآمدگويي ،روزنامه نگاران مشغول انتخاب تيتر

ورود،غروب جمعه ها،شب هاي سه شنبه،جاده مسجد جمكران،منتظران بيقرار وبي تاب،دردمندان مضطر،قرض مندان مستاصل،گرفتاران اميدوار،حاجت مندان،

روزها،هفته ها،ماه ها، فصل ها،سال ها،قرن ها،مسجدها،حسينيه ها،حرم ها،امامزاده ها،سقاخانه ها،عشق،عدالت،مهرباني ،صلح وصفا،صميميت،دوستي،صداقت،دعا،نور،واژه ها،ذوالفقار حيدر«ع»،خطبه هاي فاطمه«س» وهمه چشم به راه آمدن شما هستند.

فانوس روشن از دور كورسوي اميدش شده بود.دلش مي خواست

هرچه زودتر از تاريكي به روشنايي برسد،اما انگار راه طولاني تر

از آن بود كه فكرش را مي كرد. شانه هايش پراز خستگي بودند واودر

اوج اندوه گام بر مي داشت.صداي جيرجيركي تنها روي شاخه بلند درختي

او را به خود آورد.با خودش فكر كرددر اين تنهايي اين موسيقي چقدر دلنواز

است.به ياد كودكي هايش افتاد وشب هايي كه تا صبح جيرجيرك روي درخت كهنسال

حياط آواز مي خواند.تا آن زمان هيچ وقت فكر نكرده بود كه اين صدا چقدر زيباست

وراز خواندن هاي جيرجيرك براي چيست.حالا او راز آواز جيرجيرك را مي دانست.

جيرجيرك اندوهش را با شب قسمت مي كرد وشب زيباترين خاطره هايش را در اين

آواز پرسوز مرور مي كرد.رهگذر اين بار گام هايش را با انرژي وتوان بيشتري

بر مي داشت.او باور كرده بودكه در تنهاترين لحظه ها هميشه روزنه اي براي رسيدن

به نور وجود دارد.تنها بايد به نشانه ها دقت كرد.